Kubo and the Two Strings ( 2016 )

همیشه این موضوع که چرا انیمیشن های کمی با موضوع فانتزی_ماجراجویی ساخته می شوند مرا متعجب کرده است.با مخلوط هیولایی, جادویی و قهرمانانه خود این انیمیشن ها توانایی این را دارند که ذهن و تصورات هر کودک و نوجوانی را تسخیر کنند. اگر از این حقیقت که "کوبو و دو ریسمان / Kubo And The Two Strings" عنوان افتضاحی دارد بگذریم این انیمیشن اولین عنوان فانتزی_ماجراجویانه از زمان عرضه ی قسمت دوم "چگونه اژدهای خود را آموزش دهید" نیست اما بی شک بهترین انیمیشن سال 2016 تا بدین جای کار حتی بالاتر از انیمیشن هایی چون زوتوپیا، در جست و جوی دوری و زندگی مخفی حیوانات خانگی است.(هر چقدر کمتر راجع به فاجعه ی عصر یخبندان: نقطه ی برخورد صحبت کنیم بهتر است.)

داستان این انیمیشن در ژاپن و یک دوران اساطیری می‌گذرد (داستانی که اجازه‌ی روایت دید, نقطه‌نظر و محیطی متفاوت را می‌دهد). اگرچه فیلم به‌شدت محوریت شرقی دارد اما تولیدکننده‌ی آن استودیو Laika در ایالات‌متحده است که انیمیشن‌هایی همچون کورالین، پارا نورمن و هیولاهای جعبه‌ای در کارنامه‌ی خود دارد. همانند کارهای اولیه کارنامه‌ی خود(کارهایی که تراویس نایت کارگردان کوبو در نقش انیماتور ارشد فعالیت می‌کرد) این انیمیشن نیز از تکنیک استاپ_ موشن استفاده می‌کند(برخلاف خیلی از انیمیشن‌ها که از CGI استفاده می‌کنند) و یکی از بهترین نمونه‌های این سبک را تا به امروز است. استاپ موشن این انیمیشن بسیار روان است و بافت‌های آن بسیار باکیفیت و با جزئیات هستند. اگرچه CGI جزئیات بیشتری را به نمایش می‌گذارد اما استاپ_موشن تجربه‌ی ملموس‌تری را عرضه می‌کند.

کوبو در مقدمه‌اش یک دختر جوان باردار را که در حال ورود به یک ساحل متروک پس از یک سفر دریایی دل‌خراش است معرفی می‌کند. اتفاقات به یک دهه آینده می‌روند. پسر یک‌چشم که با نام کوبو شناخته می‌شود(با صدای آرت پارکینسون) به یک پسر مقتدر و با اعتماد به نفس تبدیل‌شده که به مادر خود بسیار اهمیت می‌دهد و از نوعی جادوی برای انتقال زندگی به‌نوعی مصنوعات اریگامی شکل استفاده می‌کند. انیمیشن از این کارکتر ها استفاده می‌کند تا داستان‌هایی درباره‌ی ساکنان یک روستای محلی تعریف کند. اگرچه وقتی کوبو از یکی از قوانین اصلی‌ای که مادرش وضع کرده تخطی می‌کند_ هیچ‌وقت پس از تاریکی بیرون نمان_ مجبور می‌شود تا با گذشته‌ی خود روبه‌رو شود. در این راه عمه‌ی وی(رونی مارا) و پدربزرگش، پادشاه ماه(با صدای رالف فاینس که کمتر از لرد ولدمورت ترسناک نیست) نیز حضور دارند و سعی می‌کنند وی را از مادرش جدا کنند.برای نجات زندگی خود کوبو باید به دنبال سه وسیله برود(یک شمشیر، یک زره و یک کلاه‌خود) که با داشتن تمام آن‌ها کوبو می‌تواند در برابر پادشاه ماه مقاومت کند. تنها همراهان وی در این مسیر پرخطر و سفر پرفرازونشیب یک میمون(با صدای شارلیز ثرون) و موجود نیمه انسان نیمه سوسک (با صدای متیو مک کاناهی) می‌باشند.

صحنه‌ی های زدوخورد و اکشن کوبو با تعداد متعادلی اتفاق می‌افتند که اجازه نمی‌دهند احساس خستگی به شما دست دهد. هیولاهای درگیر در این انیمیشن_یک اسکلت بسیار بزرگ، بک حلزون دریایی، یک اژدهای پرنده و یک سری موجود چندش‌آور دیگر_ موجودات دیگر این انیمیشن را تشکیل می‌دهند.این انیمیشن بسیار یکپارچه است و ما هیچ‌وقت احساس نمی‌کنیم که انیمیشن از مسیر خود خارج‌شده و قصد دارد اطلاعات به خورد ما بدهد. البته بسیاری از افراد بالغ می‌توانند ادامه‌ی داستان را حدس بزنند که البته باعث از دست رفتن لذت دیدن فیلم نمی‌شود. طنز نیز در داستان نقش اساسی‌ای دارد که بیشترینِ آن در بین میمون و سوسک داستان اتفاق می‌افتند که جروبحث‌های آن‌ها شبیه دعواهای زن و شوهر پیر است.

اگرچه این انیمیشن مفاهیم خانواده و انتخاب مسیر درست را ترکیب می‌کند اما کوبو به‌اندازه‌ی در جست‌وجوی دوری و زندگی مخفی حیوانات خانگی ملایم نیست. یک روستای کامل در این انیمیشن نابودشده و کوبو نیز همانند بامبی و سیمبا باید یاد بگیرد که مرگ جزئی از زندگی است. اگرچه هنوز هم سخت است که عنوان کودکانه‌ی فیلم را نادیده بگیریم اما فیلم به نسبت خیلی از هم نوعانش بسیار بزرگ‌تر نشان می‌دهد و ممکن است تعدادی از کودکان زیر 7 سال را اذیت کند. تأثیر کوبو بر روی کودکان کمی بزرگ‌تر ممکن است بیشتر حس شود تا کودکان زیر 7 سال.

بدون وجود نام دیزنی یا یونیورسال در پشت این انیمیشن سخت است که انتظار فروش فوق‌العاده‌ای از آن داشته باشیم و دوست داران این انیمیشن بیشتر افراد عادی جامعه هستند اگرچه کوبو بهترین انیمیشن امسال بوده است.صداگذاران این انیمیشن شامل دو برنده‌ی جایزه اسکار(مک کاناهی و ثرون) و دو نفر که نامزد چندین جایزه شده‌اند(فاینس و مارا) می‌شوند. این انیمیشن شاید به‌اندازه‌ی شاهکارهای پیکسار و یا ایلومینیشن کامل نباشد اما در جایگاه خودش فوق‌العاده است. کوبو و دو ریسمان به معنی واقعی کلمه یک انیمیشن جادویی است!

منبع: نقد فارسی

انیمیشن پر محتوایی هست که داستانش فلسفه ی جالب خودش و داره. اما بعضی جاهای ریتم قصه خیلی کند میشد و حوصله سر بر بود. به نظرم زیاد برای کودکان مناسب نیست همون نوجوان به بالا